Siasat Madaremoon

لم دادیم ما‌رو ماه
به دور از خوک و روباه
تا گل های سرخمونو نسپریم به طوفان
بگذرم از خودم‌ یا دل مردمم
من از شما که نه اما از این شهر پًرم
جا دندون مادر پشت گردن
یه شب بارونی تو قلب لندن
تویه اتاق مطلقا تاریک
قدرت سلولی رو جهش کردم
مردن تو ساحل بهتر بود
وقتی که دریاها بی ماهی بود
اینو نهنگا میگفتن وقتی روزای بی آبی بود
دندوناشو تیز میکردبااستخون های زیر جمجه
جمجه و استخون میخواست
یه بار‌دیگه تو یه جا گل کنه
این یعنی سیاه غرب کره
باعث‌شه نسلم نعره کنه
جوری بسازم طوفان تواینجا‌
که این منظومه سجده کنه
این احمقا میخوان من نباشم فردا
چون دیدن که دارم جنم تو حرفام
شدن قدرت من سازندشون
مدیونن هنوز به پشت پردشون
به این مرد با این کلاه و پالتو
به این صندلی چوبی تو بالکن
به‌شهر تو‌انباربسته تو کارتون
به قدرت برتر پشت هزار تو
اینا میدونن کیم کیم
چیو کاشتم و چیدم چیدم
دیدن سفرشونو پر کردم با دستای خدا وپینش
با فرورفتن ریشم تا اینا هنوز هیچ ان
همه خنجر میزنن به هم
تو حبابی که عین شیشه است
ایستگاه سه به مامور سه
وقت سیاره سر‌میرسه
تا شمارش معکوس به صفر
پرتاب آخر طول میکشه
ایستگاه سه به مامور سه
وقت سیاره سر‌میرسه
تا شمارش معکوس به صفر پرتاب آخر طول میکشه
اینجا بچه ها گریه میکنن گریه میکنن
زنامون دارن جیغ میکشن
مردامون دارن نعره میزنن
چقد معمولا طول میکشه طول میکشه