Asil Zadamoon

میگم نزن قید منو
این قله ارزش نداره تنها نرو
شبا صبحا میشه سرو
جای پروانه میری تو پیله ترو
میگم هنوز خدایی هست
بیا زندگی بساز با رویایی گرم
نوبتی هم باشه نوبت ماست
که باس رد بشیم از تو این پیچهای تنگ
چی میدونی از دلم از گلم
از زدن تو دل مرگ
از اینکه خیلی وقته مردی
فقط اسمت هک نی روی تن سنگ
ترس دارن شونه های خالی شهر
دستی روشون نیست تو سایه های شب
بلاتکلیفن توی تکرار
تو این نقطه همه وصل میشن به هم
همیشه همه چی عالی بود
تا وقتی رویای رسیدن مسیرو کشت
خوش اومدی به این زندگی
عجیبه آدمی که داره دنیا رو پشت
اینجا همه دیو و پریا با همن
هر کی هم هر جوره همین جور راحتن
همینه که هست
بکن قلادتو پس
با ما بیا پیش بالایا
عقده ای داری بالا بیار
اینجا قصن ، قصه نمیگن
نمی خوابن با این لالاییا
لحظه رو کردن زندگی
نه که زندگی بکنن لحظشونو
کم نکردن بچگی
توی شهری که میداد این بوی خون رو
شهرو دیدی از تو شیشه ها
که شاید شیله نباشه تو پیله ها
احمقی مگه کوری ها
دلی نی وسط سینه ها
اسیر میگی به من چون
زدن همه به هم همه جوره
نم نم شد دلم پر
یه نزدیکی که از همه دوره
ریه پر دود
سینه سوز خوب
قانون غارته پاره کنه توت
همه بتاتو
زنجیره پاتو
رویای گنده که می خوابه با تو
تو جای شلوغ
دنبال شعور
حاکمای این شهر دروغ
بهت یاد دادن دل بشکن
همینی که هست
همونی که بود
ما نمیمیریم
لب ها
امروز ما را خواهند گفت