Ritukvæðið

Syrgilig er henda søga
Gloymið hana aldri meir
Um tvey skip um fjørðin grøva
Sjúk av ást, sum tú og fleiri'
Ritan tekkilig og deilig
Dandandi á báru reið
Rund og lendabreið og hyldlig
Vitjar Skopun — havnarkei
Ternan gloymdi sína rutu
Hvørja ferð, ið Ritan sást
Syngjandi um bógvin burtu
Aldur, sungu bert um ást
Uttan fyri Havnarmola
Hittust tey so mangan dag
Har var gaman í at trola
Eingin hevði nakað sæð
Men ein dag, tey aftur vendu
Ternan misti vald á sær:
Nevið inn í Ritu rendi
Deyðiligur kossur var
Mikil gangur, róp og skolan
Tá ið Ritan sundur støkk
Deyðasærd vann inn til molan
Har hon sum ein steinur søkk
Ritan nú er í álakeri
Fúnar, neyðars hjartað brast
:/: Hetta tær tann læra veri:
Kyss tú ongantíð og fast:/: