Balladumakarin

Gert, hann dámdi væl, at gera fortreð
Men hann hataði, vissi onnur sáraði seg
Hann var ringasta barn, sum Miðvágur hevði fødd
Og hann hevði eitt ræðuliga hysteriskt, og blóð reytt høvd
Tí Gert, hann var jú Miðvágs balladumakarin
Hann dámdi væl, at arga, og gera øll fortreð
Hann píndi øll tey veiku, hann hevur enntá happað meg
Gert er Miðvágs balladumakarin
Skúlarnir høvdu av honum fingið nokk
Tí hann var bæði fyri lærarar, og næmingar eitt sjokk
Seinni fekk hann damu, og børn, men tað gekk ikki gott
Tí hann píndi tey, og behandlaði meg, so rátt
Tí Gert, hann var jú Miðvágs balladumakarin
Hann dámdi væl, at arga, og gera øll fortreð
Hann píndi øll tey veiku, hann hevur enntá happað meg
Gert var Miðvágs balladumakarin
Men í dag livir hann, sum eitt ólukku dýr
Hann pínir øll tey veiku, sum eru minnið enn hann
Og Miðvágur hevur sent Gert Heinesen uppá fjall
Ja, Gert er Miðvágs balladumakarin
Ja, Gert er Miðvágs balladumakarin