Draumen

Det var natt,
og du låg og såg i taket.
Og du tenkte du må ut —
Det kan hende det er noko
du har gløymt —
Og at alt ikkje er ondt
slik du har drøymt.
Så du gjekk,
ut og dreiv omkring i skogen.
Då med eit så fekk du sjå -
Ein himmel opna seg
så klår og rein —
Og våren lo til deg
frå kvar ei grein.
Han sa: Per, å, du Per,
Å hei, og hopp!
— og er du no der!
Og kjenner du ikkje,
ikveld, ikveld,
På eit strå,
så kraup ei lita larve.
Og du tenkte det var deg —
Kvifor byrjar alt det vakre
i det små?
Kvifor vere blind for alt
når du kan sjå?
Så du drakk,
ut av duft frå gras og blomar.
Og du blåste frå din barm —
Alt det skrotet og
det skrapet frå ifjor —
Det tok vinden opp
og vifta så det fór.
Han sa: Per, å, du Per,
ko-ko, titt-titt!
— og er du no der!
Og kjenner du ikkje,
ikveld, ikveld,
Ja, du Per, å, du Per,
Å hei, hurra!
— no er han her!
Og det kan han kjenna
ikveld, ikveld,
at livet, det er no det likaste lell!