Matarsak

باور کن. من هنوز مترسک باغ جنونم
عمریه مسافری و من هنوز غرق سکونم
خیلی سخته که بدونم نمیخوام اینجا بمونم
داغ میوه های نارس. آتیش انداخته به جونم
دست تقدیر تو رو برده. سرنوشتمو میدونم
تو میدونی جون باغ و باغبون بسته به جونم
اون کلاغی که میگفتی اومده چشمامو برده
دکمه های پیرهنت رو به تن جاده سپرده
دیگه این دل گله ها. مرهم تنهایی من نیست
دل نبستن و نرفتن. دیگه دریایی شدن نیست
تو بدون باز تو سرم رویای پوشالی زیاده
رسم زندگی همینه. گاهی سخته گاهی ساده