Shabe Sard

شبه سرده همه جا رو یخ پوشونده
همه پرنده ها رو باده سرد از اینجا رونده
امشب تو کوچه جا پای آدما نیست
توی این سکوت وحشت نفسی تو کوچه ها نیست
ابرا سیاه و قرمز رو ستاره ها نشستن
با کبودیه دلاشون روی نور ماهو بستن
اینجا چه تاریکه
رفتن درده اونکه
عاشقه برمیگرده
سکوت شرح مرگه
زندگی سخت و صد رنگه
ریشه ها زیر زمینن لونه ها روی درختن
جای پاها زیر برفه آدما تشنه ی حرفن
من از اتاق تاریک رو به آسمون میشینم
میدونم اگه بباره خورشیدو فردا میبینم
تا فردا چیزی نمونده سر نوشتمون روشنه
همیشه بعد از فصل سرد ماه
دوباره بهاره
شکوفه میباره