Znikaje jak cień

і косы сякуць і садзяць на мель караблі
і краны цякуць і падымаюць грузы
так і рука – рэжа гронкамі валасы
і рэжа чужых, рэжа чужых на кавалкі
як кветка яблыні гарыш і ападаеш вясной
як галовы зрэзаныя часу рукой
ты знікаеш як цень
ветру подыхам ад жніўня да апалых лістоў
жоўтым лісцем ў абанентскіх скрынях ўсіх гарадоў
ты збягаеш як цень
і не спыняешся
паўцарства за тое, каб стаць хоць на міг тут сваім
каб ва ўсе таямніцы, ва ўсе сакрэцікі
каб разам смяяцца над жартамі гэтымі
каб заўжды 2, каб ніколі 1
як кветка яблыні гарыш і ападаеш вясной
як галовы зрэзаныя часу рукой
ты знікаеш як цень
ветру подыхам ад жніўня да апалых лістоў
жоўтым лісцем ў абанентскіх скрынях ўсіх гарадоў
ты збягаеш як цень
і не вяртаешся
цёмнай
матэрыі колькі
тут будзе праслухана?
колькі
прабудзеш тут, колькі
зім светлавых?
за выслугу год атрымайце
у бухгалтэрыі заўтра дзве ружы
бочку варэння
і ад памерлага восліка вушы
сказана – зроблена:
і гейм не овер, а он
тон зменшы толькі
і енчы паменей, малы
ты проста спіш, дурненькі
і сніцца, што гэта не сон
устанеш, скупую змахнеш
і тут усе скажуць:
вось
ён
як кветка яблыні гарыш і ападаеш вясной
як галовы зрэзаныя часу рукой
ты знікаеш як цень
ветру подыхам ад жніўня да апалых лістоў
жоўтым лісцем ў абанентскіх скрынях ўсіх гарадоў
ты збягаеш як цень
і стае холадна