Ogrzej mnie

Dzień, czy noc, czy to skwar czy
Też mróz, jednaka treść
Nieodmiennie rozbrzmiewa w tej piosence
Memu ciału wystarczy
Trzydzieści sześć i sześć
Mojej duszy potrzeba znacznie więcej
Memu ciału wystarczy
Coś wypić i coś zjeść
Trochę pospać na boku czy na wznak
I nasz cud gospodarczy
Zapewnia mi to, lecz
Moja dusza niezmiennie prosi tak
Ogrzej mnie
Wierszyku pełen cudowności
Wspólniku mojej bezsenności
Ogrzej mnie, ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Niedokończona zdań wymiano,
Cudowna kłótnio, w pół urwana
Rozżarz, rozżarz mnie
Ach, życie ogrzej rozpal duszę mą, bo skona
Do stu, do dwustu, do tysiąca, do miliona
Wsłuchaj się w duszy mej prośby
Natarzcywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Blada kuzynko Melpomeno
Jedną zagraną dobrze sceną
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Świecie utkany z głupich marzeń
Akordeonie w nocnym barze
Ogrzej, ogrzej mnie
A świat na to powiada
Normalny duszy stan
To nie musi być stan podgorączkowy
Pana trzeba przebadać
Przedsięwziąć jakiś plan
By te bzdurne problemy raz mieć z głowy
Kombinują, badają
Czy pies to, czy to bies
A mej duszy radości ciągle brak
Po staremu nadaje uparte sos
Po staremu codziennie błaga tak
Ogrzej mnie,
Zażarta na ten świat niezgodo
Z którą rozstałem się tak młodo
Powróć, ogrzej mnie
Rozżarz mnie
Chwilo szaleństwa i radości
Mej tożsamości, niezmienności
Dowiedź - rozżarz mnie
Mój świecie rozpal duszę moją aż do końca
Mój świecie zamień duszę mą w cząsteczkę słońca
Niech świeci w mroku, niech rozjaśnia dni parszywe
Chcę mieć gorączkę!
Give me fever!
Rozpal mnie
Słonecznikowa kresko krzywa
Złota Van Gogha perspektywo
Rozpal, rozpal mnie
Ogrzej mnie
Miłości, której nie znam jeszcze
Z wiosennych bzów liliowym deszczem
Przyjdź i ogrzej mnie