Pieśń Panny IV

Komum ja kwiateczki rwała?
A ten wianek gotowała?
Tobie, miły, nie inszemu
Któryś sam mił sercu memu
Włóż na piękną głowę twoję
Tę rozkwitłą pracą moję
A mnie samę na sercu miej
Toż i o mnie sam rozumiej
Komum ja kwiateczki rwała?
A ten wianek gotowała?
Komum ja kwiateczki rwała?
Żadna chwila ta nie była
Żebych cię z myśli spuściła
I sen mię prace nie zbawi
Śpię, a myślę, by na jawi
Tę nadzieję mam o tobie
Że mię też masz za co sobie
Ani wzgardzisz chucią moją
Ale mi ją oddasz swoją
Komum ja kwiateczki rwała?
A ten wianek gotowała?
Komum ja kwiateczki rwała?
Tego zataić nie mogę
Co mi w sercu czyni trwogę
Wszytki tu wzrok ostry mają
I co piękny dobrze znają
Prze Bóg, siostry, o to proszę
Niech tej krzywdy nie odnoszę
By mnię która w to tknąć miała
O, com się ja utroskała?
O wszelaką inną szkodę
Łacno przyzwolę na zgodę
Ale kto mię w miłość ruszy
Wiecznie będzie krzyw mej duszy
Komum ja kwiateczki rwała?
A ten wianek gotowała?
Komum ja kwiateczki rwała?