Excelsior

Czy gwiazdy to moja własność?
Czy mogę czuć się jak Phil Jackson?
To jest martwe jak Esperanto
Już sam nie wiem czy warto śnić
Budze się, my tacy sami, uśmiech potrafi ranić
Oddaj karabin, czas by wreszcie zabić zawiść
Gdzieś musi życie tętnić, oby nie tam wiesz
Gdzie woda spowija wyspy tajemnic
Przystaw lufę do skroni, wiem ,że się boisz
Wiem, na własnej skórze poczujesz odwrotność lobotomii
Czas nas goni (wiem), ktoś przerwie lekcję muzyki
Czujesz lęk, czujesz ,że jesteś nikim — na migi cię rozumiem
Już jak Denzel chciałbyś tu pociągnąć za spust (nie ?)
I nie wystrzeli, rzuć to rzuć
I musisz odbić, nie możesz wątpić, czas amputował uczucia
Ale jutro też jest dzień (X3)
Dziś, znowu jest dzień, ten sam lęk koło fortuny
I po raz kolejny nie czuje tu nic, nic prócz dumy
Jakiej dumy? Serca, rozumy- więcej nie trzeba
Trzeba żyć i pamiętam znów przebyłyski widzę ogień (???)
Spójrz w lustro sam na sam, wstajesz, wstajesz, padasz, padasz
Padam, padam — Édith Piaf, i to nie jest tak ,że każdy ruch
To falsyfikat, ale chcę by każdy z was czuł na skórze co czyta
Mam pisać, mam spać, mam wstawać i mam czuć, mam karać
Przede wszystkim tych których choć raz spojrzą w dół
I mam wizję, mam misję i trzyma mnie powinność
By pchać do góry tych których tu dotyka bezsilność
I nie wczuwaj się w kasę - intelekt, zrozumienie bo
Żyje się lepiej gdy wiesz ,że od komfortu dzieli skok
I wiem nie ma nic bardziej złudnego niż emocje
Ale umiera ten, który nie wskaże palcem na słońce
Stej Flaj