Il Magnifico

Potentia, sapientia, carmen
Quam pulchra iuventa
qui tamen fugit!
Qui vult laetus esse, sit:
De postero die non veritas.
Nobilis princeps,
Ipse qui spectat ultra umbras
Luctuosi mundi
Vacat servitute
Personarum
Nobilis princeps,
Tua adamata urbs
Amavisti
Artis atque carminis
Sapientiae atque scientiae
Moenia complevisti
Nunc oculi caeci errant
Aine videre.
Homines pauperes
Errant inter divitias quae non concipiunt.
Possidissent tangere cum digito
Naturam Caeli
Sed id non agiunt
Pro monumento tuae animae, tibi qui amavisti vitam et donavisti mentibus vitam,
Refero carmina:
«Quant'e bella giovinezza
che si fugge tuttavia!
Chi vuol essere lieto, sia:
di doman non c’e certezza.»