Ömrün Səhifələri

Təsəvvür edəndə ki, sən olmasaydın…
Necə olardı həyatım? Necə olardı, həyatım?
Sən içkilərlə dolu olan həmin o boz masaydın
Ulduzlara toxunardıq, xəyalları pozmasaydın
Olmasaydın yuxularda, olardın reallıq sən
Gözlərindəki şaxtadan donardım bir anlıq mən
Və birdən soyuğun təsirindən buza dönər saf uşaq
Qayıt gəl! Həyatda olmasa da, arzularda barışaq
Bəlkə sevgim sənin üçün sadəcə qəpik-quruş!?
Taqətdən salır məni saxta, amma qəti duruş
Kəsib-doğrayar parça-parça məni siyah gözlərin
Divardan asılan siluetin yaşamağa tək təsəllim
Aç əllərini yalvar son ümidlərimə denən ki
«Sevirəm! Sevirəm səni, qəlbimə bıçaq sancan qatilim mənim!»
Mənsə haradasa uzaq sahillərdə itmişəm
Soyuq mənzilimdə soyuq cəsədim, sən demə mən getmişəm…
Alma, tale, kədər, ölüm…
Bitmir bu qara ömür…
Hara sürür bu ömrün şoferi, hə?!
Ən əvəzolunmaz xəyallarımın qatilisən