Toz Yutmuş

Yarım kalan yaşantılar yarıda kalan kitaplar.
Kendi doğruların da bulup duran insanlar.
Gözleri perdelidir hiç açılamayacak şekilde.
Yarıda sarılıp da hiç açılmamış yapraklar,
Toz kaplı kahverengi cilalanmış sandıklar.
İnsanlar neden hep böyle yaparlar,
Tozlanmış her şeyi eski sandım bir değere koyarlar.
Uyanırlar kalkarlar suratlarına su vurup da çıkarlar.
Surat sandıkları bu maskeyi asla çıkarmazlar.
Bu maske rahat gelir onlara ve uyarlar emirlere.
Hayat dedikleri bu alemde sadece bir maskotlar.
Çirkin ve iki yüzlü toz yutmuş hayvanlar.
İnsanlar neden hala akıllanmazlar
çirkin maskeleri tozlu sandıklara bırakmazlar.
Evet biri var bir yol yapar ve koskocaman bir adım atar.
Maskelerin üstünü çiğner eline geleni kırıp yakar.
Korkak sanılan cesurlar alırlar elini
Ateşleri ve sandıklardan çıkarılan maskeli leşleri.
Maskotlar, maskotlar kaçıyorlar ve sandıklarını siliyorlar.
Maskeler çıkıyor.
Sandıklar siliniyor.
Her şeyin kendi değeri ortaya konuluyor.
Yarım kalmıştı yaşantılar, yarıda kalmıştı kitaplar.
Kendi doğrularında boğulup durmuştu insanlar.
Hiç açılma denen o perdeler çoktan açılmıştı bile.
Yarıda kalan yapraklar, en sonunda çiçek açtılar.
(Akıl) Akıl aldılar, akıl aldılar.
Maskeleri çıkarıpta (taş) taşa vurdular.