Pencerenden

Bakıyorsun pencerenden, canın yanmış çok derinden
Süzülür birer birer hüzünler o gözlerinden
Uyur gibi yapıyorsun, rüyalara dalıyorsun;
Yüzündeki bir güz gibi kendinle soluyorsun…
Seslenip haykırırken kalbin sökülmüş de
Senden alınmış sanki zorla mutluluğun…
Mutluluğun…
Doğar mı yeniden güneş, biter mi bu uzun gece?
Açar mı yeniden çicek, döner mi o sıcak neşe?
Diner mi bu sonsuz yağmurun, güler mi o hüzünlü yüzün?
Boşver, bir umut yeter nefes almaya…
Bakıyorsun pencerenden yitip gidenlerin ardından
Eskimez anılarla eskitip durdun kalbini
Bırak solsun bu dünya, bırak yok olsun yavaşca
Kapını çalar elbet mutluluğun…
Mutluluğun…
Doğar mı yeniden güneş, biter mi bu uzun gece?
Açar mı yeniden çicek, döner mi o sıcak neşe?
Diner mi bu sonsuz yağmurun, güler mi o hüzünlü yüzün?
Boşver, bir umut yeter nefes almaya…