Noorderzon

Zilveren weg, in sneeuw verzinkend,
Waarheen roep je me, hoe ver?
Noorderzon, helder blinkend,
Blinkend als een ster.
Breng je vreugde, breng je lijden?
Voer je mij de waanzin in?
Zorg dat ik in lentetijden
Nog jouw barse sneeuw bemin.
Ja jongen, zei de Dolende zo zacht dat het leek alsof het
Opklonk van de bodem van een diep ravijn. Wij gaan op Weg naar een vreemd land dat jij niet kent. Het is het land
Van de waanzinnigen, maar niet van de bruten… Je zult
Kijken met mijn ogen en proeven met mijn lippen. In dat
Land wordt gedroomd, en dat is genoeg om te kunnen
Bestaan…