Mirabelki

Pora znów na scenę wyjść
Zagrać kolejny dzień
Brokat się sypie z rzęs
Nawet uśmiech na rzepy jest
Kłaniam się
Nie zobaczysz mnie saute
Dobrze maskuje się
I nawet wzruszenie na pokaz
Z kącika kapie gniew
Zamiast łez
Blada od wzruszeń
Chyba się duszę
Nie mam siły dalej grać
Wiem, że też tak masz
Wróćmy tam, gdzie w głowie mirabelek smak
Będziemy znów pięknie naiwni
Złapiemy każdą chwilę w garść
Kilka zdań analogowo chcę ci dać
W świecie, gdzie wszystko jest na niby
Najprawdziwiej będzie nam
Chcę być dziś jak mała Mi
Nie udawać już nic
Choć trochę bezczelnie
Nie być na palca skinienie, ej
Słuchać siebie nie ich
Powiedz, kim jest Pani L?
Czy zostało coś z niej?
Choć oczy te same
Ktoś wlał w nie smutku atrament
A tam znajdziesz mnie
Blada od wzruszeń
Chyba się duszę
Nie mam siły dalej grać
Wiem, że też tak masz
Wróćmy tam, gdzie w głowie mirabelek smak
Będziemy znów pięknie naiwni
Złapiemy każdą chwilę w garść
Kilka zdań analogowo chcę ci dać
W świecie, gdzie wszystko jest na niby
Najprawdziwiej będzie nam