Dünyanın Bütün Sabahları

Kara bir duman odada sis yarattı saatlerdir
Vaatlerdir hep bu gönlü kandıran hayallerdir
Dayat derdim hatırlar mısın ve benim yoktu derdim
O günü fark ediyorum şimdi kanka hayat dersi bu
Şeytan evime hep misafir ölüm yaşama hep kefil
Sefil dudaklarım dökerse kelimeler benim
Zaman tersi akarken tekerrürde cinnetim
Çizdiğim tüm resimlerde hep karanlık cennetim
Dur bi' dak’ka dinle yolunu kesen bendim
Elini verdiğin için kanar içim hayat dayat be zorla
Umutlarımı tıkadım odama zemin hayatımın dibi
Kızıl şu gökyüzünd yapayalnızım ay gibi
Yoldaş olmasaydı belki kalem böyle yazmazdı
Sn olmasaydın inan evde küllük olmazdı
Söyle az mı ışık tuttum önüme söndürüldüler
Heveslerim tam doğarken, acımasızca öldürüldüler
Öyle vurdu sol yanımdan anlatılmaz hala
Kan kusardım her gece her gece inan ki yok mübalağa
Ölmemem gerek içimde yaşadığın kadar
Bi dirhem huzurum vardı onu da sen aldın be dünya
Gece yazıldı adın defalarca görmedin
Ve sırtıma attığın her okta ağladığımı bilmedi’n
Sevemedim amaçsız doğan zamansız sabahları
Çaresizliğin bitirdiği dramatik hayatları
Beni bağışla lacivert şu siyaha çok bulandım
Şu silahı şakağa dayamanın bi faydası var sandım
Saydım 460 akşam aynı rotaya yol aldım
Bende öyle işte kanka aynı yerde kaldım
Lalezarlar aynı yolda
Dalgalar var aynı koyda
Karşılaşırız aynı sonda
Dertlerimse aynı boyda olur o zaman onun kalbi durur
Dur elvedaya vur mührü yolla sende geçmişe bir çare bul