Bykar

Ho va deinn finast jenta i bygda, å sjøl ha ho det klart
Ferr kar det va ho nøye på, nei ho villa itj ha nårart
Å kareinn oppi daln, va langt frå aktuell
Ho villa ha en bykar, en som va helt spesiell
Ho fann c hybel i byyn, å prøvd sæ som student
Å fekk en jobb på pøbb i fjol, sånn ainnakvar kveill omtrent
Ho kjika å ho sjekka, å prøvd ut litt tå kvart
Å endeli så klaffa det, ho fainn en som va svart
Ho villa ha en bykar, bykar
En urban kis med peng å finar stil
Ho villa ha en bykar, bykar
Men alt gjekk skeis å no e ho i tvil
Men det ho itj ha rekna med, som kuinn bli et problem
Når ho skuill oppi dal’n att, å vis fram fyr’n hem
Ferr sjølingen va viden kjent, som en strikks å myndig mainn
Å å kåmmå hem med en svart en, nei det gjekk da faaan itj an
Men bylivet det vart ferr trist, ho kom fløtteinn hem en dag
No e ho aktiv medlæm i norges bygdeungdomslag