Fur meine liebe Gertrude

Mieliśmy być z tych samych glin
Lecz nasze ciała z kości, z płci
Chodzisz na wojnę, a ja śpię
Nie możesz nie móc, musisz drżeć
Gdy mam dla ciebie dobre rady
Krzycz tak, żeby nie było śladów
Bo twoja skóra za ciasna
A miły uśmiech to maska
Zasłaniasz nagość, piersi
I zaciśnięte pieści
Vom selben Holz sollten wir sein
Doch unser Körper, Geschlecht um Bein
Während Ich schlaf, im Krieg du ziehst
Darfst nicht ich kennen, also willst
Wenn ich mit guten Rat anfassen
Sher ohne Spur zu hinterlassen
Denn dir dein Haut zum lasten
Und zartes Lächeln eine Maske
Ich verberge meine Bluse
Und die geballten Fäuste