Poranek

Słońce wstaje, złocą się gnojówki
W rosy mgle ogródki i dachówki;
Pies przeciąga się w nastroju pieskim
Pijak w rowie budzi się bez kieski
Galant oknem zgrabnie się wymyka
Dmucha w żar uczeń czarnoksiężnika
Szewc wystawia warsztat na podwórze
Kroi nożem stopę w twardej skórze…
Stuk — puk, stuk — puk
Byleby biedy nie wpuścić za próg
Zrobię wszystko, co będę mógł:
Stuk — puk
Na zapleczu szynku huczą beczki
U rzeźnika pierwszy krzyk owieczki
Nad stolarnią dym z wczorajszych wiórów
W refektarzu ranna próba chóru
Chleba zapach bucha z drzwi piekarza
Po judaszach zorza się rozjarza
Widać z wieży jak w podmiejskie pola
Idą żeńcy z sierpami u kolan
Siuch — ciach, siuch — ciach
Byleby głodu nie groził strach
Trud całodzienny to spokój w snach:
Siuch — ciach
Wybiegają dzieci z bram podwórek
Żeby pierwszą z kolan zdrzeć skórę
Stróż opędza od nich się zawzięcie
Sprząta rynek po wczorajszym święci
Rynsztokami płynie złota piana
Złocą się owoce na straganach;
Sznura skrzyp i jęk na wszystkie strony:
To Dzień Boży — obwieszczają dzwony:
Ding — dong, ding — dong
Byleby żywych nie wypuścić z rąk
Strasząc ich wizją piekielnych mąk:
Ding — dong
Sąd się jawny zaczął na Ratuszu —
Pokrzywdzonym i wykorzystanym
Sprawiedliwość doda animuszu
Zadowoli wszystkie wolne stany
Po to przecież była rewolucja:
Będzie wyrok, może egzekucja!
Pysznie uczestniczyć w epopejach!
Jest nadzieja dla nas! Jest nadzieja!
Chrup — chrup, chrup — chrup
Byle mieć komu wykopać grób
By się wśród żywych nie pętał trup —
Chrup — chrup