Wygnanie z raju

— Chodziłeś po dolinach i ogrodach
Najdoskonalszy swego władcy twór
Kwiatowy pył osiadał ci na stopach
Twarz chłodził tresowany wiatr
Zwierzęta grzały cię puszystą sierścią
W źrenicy tańczył strumieni błysk
A w zamian za to tylko posłuszeństwo
Uległość wobec Pana
Więcej nic
Tylko pokora wobec bezwzględnego nieba
Miłość do tego tylko co potrzeba
A ja nie mogłam bezczynnością żyć upojną
I zrobiłam to czego nie wolno
— Zrobiłaś - to się daje odczuć
Kaleczę sobie palce na kamieniach
A plecy jeszcze czują Archanioła miecz
I płaczesz idąc w dół po zboczu
U mojej szyi płaczesz ze zmęczenia
I nie masz nawet sił na starcie brudnych łez
— Dałam ci rozkosz
— Dałaś ból
— Dałam ci dumę
— I wstyd
— Więc powiedz po co jeszcze każesz mi iść z sobą
Skoro nie cierpisz mnie i drwisz?
— Utraciłem raj
— Więc po bezdrożach pójdziesz nie czekając cudu
— Utraciłem raj
— I będziesz walczył o każdy życia dzień
— Utraciłem raj
— Na próżno czekać będziesz końca swoich trudów
— Utraciłem raj
— Nie będziesz miał nikogo oprócz mnie
— Utraciłam raj
— Do końca nie zapomnę ci tej winy
— Utraciłam raj
— Będziesz cierpiała razem ze mną licząc dni
— Utraciłam raj
— I będę bił cię będę krzywdził bez przyczyny
— Utraciłam raj
— Jesteś słabością moją więc mi dodaj sił
— Pomóż mi przejść przez strumień
Rękę daj
— Utraciliśmy
Utraciliśmy
Utraciliśmy
Raj