Ei við munum iðrast

Eigi við munum iðrast
Ykkur við munum ei þóknast
Fortíðarinnar við munum hefna
Hvað það er mun ég ei nefna
Því forna við höldum við
Trúnni, hinum heiðna sið
Fortíðin er ei grafin, heldur geymd
Fyrr eða síðar þið fáið ykkar eymd
Þið sem kallið ykkur hina góðu
Voruð í raun hinir óðu
Lifið svo í þessari hræsnu trú
Blind sem mynd
Fyrir þetta þið munuð líða
Önnur þúsund ár bíða
Allt var brotið og brennt
Rifið og skemmt
Lítið á ykkur sem æðri
Lítið bara í eigin barm