Möwenland

Ick will vertelln vun´t Möwenland.
Man seggt, dat liggt in´t Norden.
Vör weele hunnerte vun Johrn
Hett dat de See geboren.
Siet veele hunnerte vun Johrn
Möön se tosamen leben;
Doch uk de beiden hebben dat schwor,
Sick alltied to verdrägen.
De Muurn um dat Möwenland,
Dat sind de hohen Dieken.
Oft hett een natte kohle Hand
Versöcht se intorieten.
Un keem een wille Wind mitlang,
De See to ünnerstützen,
Kunn oft uk noch so´n hohe Diek
Dat Möwenland nich schützen.
So hett dat Möwenland dat schwor,
Doch nich bloß wenn de Storm weiht.
Hüt is de grötere Gefohr,
De vun uns Minschen utgeiht.
Wi hebben vun fröher nich veel lehrt,
Könn hüt noch nich begriepen;
Dat Möwenland givt överall,
Dor hölpen uk keen Dieken.