Norupo

Fé vældr frænda róge;
fóðesk ulfr í skóge.
Úr er af illu jarne;
opt løypr ræinn á hjarne.
Þurs vældr kvinna kvillu;
kátr værðr fár af illu.
Óss er flæstra færða
för; en skalpr er sværða.
Ræið kvæða rossom væsta;
Reginn sló sværðet bæzta.
Kaun er barna bölvan;
böl gørver mánn fölvan.
Hagall er kaldastr korna;
Kristr skóp hæimenn forna.
Nauðr gerer næppa koste;
nøktan kælr í froste.
Ís köllum brú bræiða;
blindan þarf at læiða.
Ár er gumna góðe;
get ek at örr var Fróðe.
Sól er landa ljóme;
lúti ek helgum dóme.
Týr er æinendr ása;
opt værðr smiðr at blása.
Bjarkan er lavgrønstr líma;
Loki bar flærðar tíma.
Maðr er moldar auki;
mikil er græip á hauki.
Lögr er, er fællr ór fjalle
foss; en gull ero nosser.
Ýr er vetrgrønstr víða;
vant er, er brennr, at svíða.