Kerbela Destanı

Yüreğimi parça parça ayırdın
Biri Kerbela'nın çölünde kaldı
Biri yola çıktı Şam diyarına
Biri Muaviye dölünde kaldı
Biri gitti Hacı Bektaş yurduna
Takılıp da erenlerin ardına
Biri Pir Sultan'ın düştü derdine
Biri Hızır Paşa elinde kaldı
Biri Börklüceylen yanarken köze
Biri Bedreddin'le vardı Serez'e
Biri Nazım ile geldi göz göze
Birim ozanların dilinde kaldı
Biri dalgasında Karadeniz'in
Birini Nesimi adına yüzün
Kan deryalarında birini ezip
Biri Kızıldere yolunda kaldı
Biri sır vermeyip serinden oldu
Biri çiçek idi Munzur'da soldu
Biri yıldız gibi gözden kayboldu
Biri Nurhakların gülünde kaldı
Biri dedi sayılmayız parmakla
Biri dedi tükenmeyiz kırmakla
Biri dedi ölür müyüz vurmakla
Biri can ağacının dalında kaldı
Biri dedi unuttun mu Maraş'ı
Orda aktı mazlumların gözyaşı
Biri ileriye yürüttü başı
Biri bedenimin solunda kaldı
Biri karanlıktan çıkıp ağarır
Biri canlı aydınlığa seğirir
Biri Yunus ile Hakk'ı çağırır
Biri Kaplani'nin telinde kaldı
Biri idamlığı giydi eynine
Biri fermanını taktı boynuna
Biri girdi karlı dağlar koynuna
Biri Dadaloğlu halinde kaldı
Biri Teğmen Kubilay'la kesildi
Biri 6 Mayıs günü asıldı
Biri dedi yarama tuz basıldı
Biri gözlerimin serinde kaldı
Biri dedi ben yaşarım ölsen de
Kurtuluşu gördü gelecek günde
Biri çiçek açtı şafak vaktinde
Biri güneşimin alında kaldı
Biri güneşimin alında kaldı