Pryzmat

W jaskini percepcji mej
Twe słowa rzucają swój cień
Światło niesie fałsz
Postrzegam tylko ich część
Zamknięta w konturach ta bzdura
Nabiera barw
Formując niechcianą treść
Na ścieżkach obłudy przez trudy
Zabłądzę gdzieś
Z tych słów buduję swe
Zamki na niebie dla Ciebie
A nigdy mnie
Usłyszę od Ciebie błędy swe
Zapisze na siebie grzechy Twe
Widziałem na przestrzeni
To wszystko z tej lub całkiem innych stron
Dziś tylko już spojrzenia
Na myśli zbiór przez krzywy pryzmat słów
Całując perfekcję słów
Spisaną na ręku w pośpiechu
I znów bez tchu
Przeplotły się w części zdań
Pętając mój język w swe więzy
Z pustych słów
Usłyszę od Ciebie błędy swe
Zapisze na siebie grzechy Twe
Widziałem na przestrzeni
To wszystko z tej lub całkiem innych stron
Dziś tylko już spojrzenia
Na myśli zbiór przez krzywy pryzmat słów