Baka Ein Stein

Ho va summargjest som kom frå by’n
For eit syn! Eg vart heilt forelska
Lyst hår so mjukt og langt og augu so blå
Ko skull ein stakkar gjera?
So tok eg mot te meg og bad ho med
På ein fjelltur, ho sa ja te det
Det va uppve Hein baka ein stein
At eg la armad’n rundt ho og sa:
Her uppve Hein baka ein stein
Her kunn me få vera aleine eilein
Sole va god, ho velsigna blidt uss båe to
Du æ ein liten villmann no
Kviska ho, og strauk burt håret
Og so ga ho meg ein klem og sa
Ho va glad for at ingen såg oss
Sa ho kom nok att te neste år
Meinte steinen burde kallast vår