Demek Gidiyorsun

Esmer bir ağda bir eylemişsem
Cinnetin ucunu yakmışsam bir kez
Cehenemin nizamiye kapısındaysam
Ateşden bir nehre dönen bu isyan
Hep o gül yangınına kanat çırpar ve en korsan şarkılar
Yüzünü şarapla yıkar
Gidiyorsun demek
Ben bunu haketmedim
Ne varsa aşka ve cesarette dair
Sırtlayıp o büyük yangınınla git
Hadi durma
Geçliğimin vebalini ve sevgisiz hayatımızın bedelini ödemeden git
Bu şiiri sana armağan ettim
Yanına almayı unutma sakın
Issız gecelerde okur ağlarsın
Kimseler görmese de kanarsın gülüm
Neler çektigimi o gün anlarsın
Son bahar yağmuruyla ıslandım sokaklarda
Ağladım ikimize
Senden çok uzaklarda
Şimdi hüzün makamında bütün şarkılar
Bu yorgun ses
Bu kör lamba
Bu ateşi sönmüş soba
Tanığıdır yanlızlığın
Pişmanlığın tanığıdır
Çünkü çünkü benim kitabımda
Aşk bir defa yaşanır
Demek gidiyorsun git
Bir yanda ölümün anlındaki ter
Bir yanda suya düşen sardunya
Ve sabahın saçlarındaki kırağı kadar üşüyorsun
Hadi durma
Sırtlayıp o büyük yangının vebalini ve sevgisiz bir hayatın
Bedelini ödemeden git
Bilirsin gecenin en karanlık olduğu an
Sabahın en yaklaştığı zamandır ve hiçbir şey hakkında
Bildiğimiz her şey aslında yalandır
Demiştim ya sen öğretmen çıktığın yıl
Vurup alnıma kavgayı
Simsiyah bir süt gibi
Yaprak dökmüştü darağacı
Hüzün sarısı yapraklarını
Akşamlarım olmuştu ve kuduz gecelerim
Gözyaşlarım ağlamıştı
Bir uzun yolculuk düşmüştü peşime
Çırıl çılgın bir ağaca soyunmuştu işlemler
Demek gidiyorsun git
Bu şiiri sana armağan ettim
Yanına almayı unutma
Belki soban sönmüş
Kitabın bitmiş
Belki dizlerindeki battaniye
Yanlızlığın iç çekişini duyarsın
Paketteki son sigaran ve titrek bir mum alevi hüznüyle
Geçmişe dalarsın
Kimseler görmese de kanarsın gülüm
Sen de yanarsın