Karaya Vuran Gemiler Gibi

Üstüme yıkıldı dağ gibi bir hasret
Yaraları sarmaya, alışıp unutmaya
Koca bir hayat lazım, yıllar yetmez
Senin uzağında hayat çok hüzünlü
Şimdi kime yar diye sarılıyor ellerin
Gitsen bile gözlerin benden gitmez
Resimlerde hep o güzel yüzün
Yüreğimde hep ağlayan bir hüzün
Gibi
İçimdeki kalp yaralı, bereli
Hançerli şu gönlüm
Sevdanla kanarken
Unutmak ne mümkün severken
Hayatla barışmak
Bir yerden tutunmak
Her şeyde sen varken
Kolay mı ah unutmak