Karroca e Engjujve

Me një gotë vere në duar sonte jetën dua ta mbaroj
Se ajo më tha lamtumirë e s’më duhet më të jetoj
Në brendi të kësaj errësire një njeri me gitarë në duar
Ndoshta i ka të njëjtat halle dhe më thërret te hy në një valle
Dhe ngrej gotën për së fundi herë
Dhe i them njeriut të qetë më ler
S’dua të dëgjoj asnjë farë zëri
Përveç t’rrahurave të zemrës që në fund i bëri
Por gitarë ti nuk pushon
Thonë se njeriu ne qiell me këngë shkon
Këtë këngë e vazhdoi një zë i çuditshëm
Karroca e engjujve me zërin e saj jo të përditshëm
Dhe ngrej goten për së fundi herë
Dhe i them njeriut të qetë më ler
S’dua të dëgjoj asnjë farë zëri
Përveç t’rrahurave të zemrës që në fund i bëri