Insan

Sözlerin bir kuruş beş para etmez
Lakin umutlar dim dik ayakta
Tersine dönse de dünyada çarkın
Yalan ifadelerin bana sökmez
Ah bu benim yıldızım kırk yılda bi doğar
Uyandığım her güne, güne isyan ettim
Kalbi kırık sahipsiz öylesine suskun
Bu özlem oldukça bitmez bu savaşımız
Zalimler çok etkin güçlü olsa da
Her türlü şiddette artık son verelim
Aşkı nefrete kat gariptir tarifi
Bırak gülün kökünü kalsın toprakta
Günler haftalar aylar yıllar
Günlerimi sorgulattıran kara dünyada
Maskenizi çıkartın beğenmedin rolünüzü
Döndüm defalarca okudum aynı sahneyi
Kaybolmuş yollarda beni ben eden
Uykusuz gecenin son saatinde
Tutsak edilmiş ruhumla bul beni
Oyunlara kapılmış cahil çocuklar
Sözlerin bir kuruş beş para etmez
Lakin umutlar dim dik ayakta
Tersine dönse de dünyada çarkın
Yalan ifadelerin bana sökmez
Sözlerin bir kuruş beş para etmez
Lakin umutlar dim dik ayakta
Tersine dönse de dünyada çarkın
Yalan ifadelerin bana sökmez
Beni insan gibi gören hiç olmadı
Barış bana kurşun saçtı em oğlu
Nerde benim o güzel kaybolan gençliğim
Geceler günahımı saklamaz oldu
Unutmadım unutamadım
Bu kin bu nefretim asla bitmez
Ölümü gördüm ben ne gerek var söze
Belaya davettir kin öfkem
Ne garip duygudur ah bu nefret
Bu ümitsizlik ah bu özlem
Kalemim kağıdıma hasret kaldı
Bu özgürlük benim ruhumda gezer
Kesik el kol bacak ve baş
Bi damla bi kan bi nefes kaldı
Onca kavgalar bu çatışmalar
Olmaz olsun böyle boktan adalet
Sözlerin bir kuruş beş para etmez
Lakin umutlar dim dik ayakta
Tersine dönse de dünyada çarkın
Yalan ifadelerin bana sökmez
Sözlerin bir kuruş beş para etmez
Lakin umutlar dim dik ayakta
Tersine dönse de dünyada çarkın
Yalan ifadelerin bana sökmez