Lochi Mondu

Trà li cantona vechji chì lu ventu staffila
Trà li pianuri avvinti di fiumaricciu arghjentu
È l’abbrucati chieti quandì vaghjimu fila
Sò issi voci tinuti quand’ugni ora hè di stentu
Com'è suspiri grevi à li spini ghjimbati
Cù issa lingua chì feci mimoria d’ugni vita
Cù li so poghja scritti in li ghjorna infialsati
È la sarra cunfina indu’l’alba s’arrimita
Sò issi visi par sempri à issi petri liati
Com'è issi sulcinati ch’allisciani la tarra
Com'è Mondu chì fù chì ùn s’attorga di sonnia
Com'è l’ultimu creda ch’un ricordu richjara
Com'è l’uchjata prima chì firmò tistimonia
Par nutrì lu me scriva à la so poca fiara…
Lochi Mondu, lochi mondu, lochi mondu