1985

Det har gått over hundre år, ein degenerasjon som ingen kunne spå
Heile verden e eit åpent sår med ingen tid te å gro
Elektroder festa til hodet, de har kontroll — inn og utenpå
Null og ett-tall strømme i blodet, me trenge eit år zero
Kan du huska det, den gang før¸r alt gjekk nord og ned
Alt eg vett e at me må komma komma oss vekk
Før me ende her i ein dystopisk skrekk
Eg vil hjem til 1985
I metropolen vil sirenene ljoma, fins ingen plass der ein kan gjemma seg
Kloden ligge i ein kunstig koma — umuligt å våkna opp
Auger av stål som ser ned på oss, fanga som kveg i flammene som steg
Ein inkvisitorisk koloss trenge seg inn i vår kropp
Kan du huska det, den gang me ikkje hadde hjernepoliti
Alt eg vett e at me må komma oss vekk
Før me ende her i ein dystopisk skrekk
Eg vil hjem te 1985