Belki de Sensin

Üzerimde bir ağırlık
Dün hafif miydim
Mutsuzluğum yapışmış
Nasıl çıkartabilirim
Bir türlü bitmedi
Sonraya geçmedi
Kuyuda taş gibi
Yağmuru istedi
Belki de sensin
Belki de sensin
Belki de sensin
Belki de sen
İki gün nasıl geçmiş
İki uzun soğuk gece
Yüzün yine güzelmiş
Yüzüme değmese de
Ellerim gitmedi
Ki neyi bekledi
Sanki ilk an gibi
Tenine değmeliydi
Belki de sensin
Belki de sensin
Belki de sensin
Belki de sen
Ben sessiz sessiz neyi bekler durur dururum
Kavrulur, kül olur ellerimde yalnız gururum
Yüzlerce ah, bin pişmanlık, madalyonun yüzü yanık
Bu yalnızlık, tatsız, renksiz, uyuşuk bir alışkanlık