Écru

Twój krzyk, już zwiastuje szary dzień
Nie modny kit, łagodzący czysty gniew
A ten mój krzyk, nie istniejąc burzy krew
W barwie écru, zanurzony cały wers
I got system filled up with toxins
No bo, trzeba budować mosty
Choć ostatnio częściej samotny
Więc potrzebny motyw tej porcji
Już zmęczony byciem zmęczony
Nie ten typ że pragnę korony
Bo i tak to mdły i bezwonny
Ciągle goni mnie ten tryb nocny
Czuję tylko ciśnienie
Bo jak zwykle nic nie wiem
Kiedy pytasz o samopoczucie
Mówię chill never
Param się aktorstwem, no i param się twym uśmiechem
Takie niby pasje powodują miłe życzenie, zbliżenie
Rozpoznam cie po brandzie
Jak to ty tutaj, chociaż gdzież by indziej na weekendzie
Za dużo tłumu, chociaż nogi te rozpoznam wszędzie
Twoje kroki cięższe od biegania na za słabym sprzęcie
Simplification jak Vignelli
Bo w końcu trzeba sobie radzić
Chociaż to metro nie podziemie
Underground leci by nas zabić
Twój krzyk, już zwiastuje szary dzień
Nie modny kit, łagodzący czysty gniew
A ten mój krzyk, nie istniejąc burzy krew
W barwie écru, zanurzony cały wers
Wciąż myślę gdzie jest mój dom
Gdzie wyląduję, co mam zrobić
No i gdzie był mój błąd
Po każdej zwrocie mnie nawiedzasz
Niby duch albo kot
Wciąż mam nadzieję, że oceniasz, nie jak w majową noc
Nadal się bawię ze stylem
Na nogach nadal niskie Vans’y
Nadal nie dbam o linie
Nadal jak dzwoni telefon
To się zawieszam na chwile
I zastanawiam, czy przypadkiem nie będziesz dzwonić za chwile
Setki mam zaległych wiadomości
Paru ziomów, setki znajomości bez przyszłości
Kilka koszul, setki fotografii przykładowej grafomani
Bo to słowo działa z taką siłą jakby mogło zabić
Simplification jak Vignelli
Bo w końcu trzeba sobie radzić
Chociaż to metro nie podziemie
Underground leci by nas zabić
Twój krzyk, już zwiastuje szary dzień
Nie modny kit, łagodzący czysty gniew
A ten mój krzyk, nie istniejąc burzy krew
W barwie écru, zanurzony cały wers