Tár Eru Tár

Þú getur hallað þér undan og haldið að þér
höndum og þóst ekki þekkja mig.
Hreiðrað svo um þig á bak við litað gler.
Og undir farða svo geturðu falið það sem
fýsir þig ekki að ber´á torg.
Samt er það eitt sem þú aldrei felur:
Brothættar tilfinningar.
Tár eru tár — sár eru sár.
Það gildir einu hvort er;
gleði eða sorg.
Tár eru tár, — og verð´um ókomin ár.
Þrátt fyrir dulbúið þel
streyma þau og þú heldur þeim ekki inni.
Þú getur sveipað þig alla í silkiklæði,
safíra borið á fingrum þér,
—setið og látið sem ekkert ami að.
En þó að allt sé með felldu á yfirborði
—andlitið fagurt og gallalaust,
þá eru þó hinir breysku kenndir
alltaf samar við sig.
Tár eru tár — sár eru sár.
Það gildir einu hvort er;
gleði eða sorg.
Tár eru tár — og verð´um ókomin ár.
Þrátt fyrir dulbúið þel
streyma þau og þú heldur þeim ekki inni.