Değirmen

Ben ait değilim buralara
Bu dünya beni yorar beni elveda
Benim rüyalarımın yok menşei
Arşı koyamadan yaşadım her şeyi
Haps ederken bütün keşkeleri
Sınır çizilmiş giden gelir mi geri
Bosphorus’ta gece çekildi gemim
Kendimi kaybettim denildi deli
Deniz mi geri verecek bana ruhumu
Temizle kırıntılarını bu duygunun
Düşünür ailem neden huysuzum
Kaçırdı ödeyeceğim bedel uykumu
Martı gibiydim hava parçalı bulutlu
Bu sevda beni harcayıp unuttu
Kefenle sarıldı bembeyaz şehir
Hiç kimse artık benden az değil
Şimdi neden hala buradayım
Kül olup yanmış bir ruhdayım
Kabul etmedim sus payı
Bu yüzden sofrasındayım kurtların
Sövdüm ama duymadın
Beni yuhalayın kurun kumpası
Ben öldüm kimse duymadı
Sesim çıkmasa da ben hiç susmadım
Bilmem ki hangi şehir benim
Bak hiç bir yerde yok değirmenim
Gidene uzun süre gelir geri dedimsede
Böylesine ekilmemiştim
Çekingenim biraz tekin değil
Bu sokak elim belim bağlanır tokat gibi vurur yüzüme
Belirlenir bu savaş anladım hiç sevilmemiştim
Ne yapabilirsin sulh etmeyip
Altı senedir ben gurbetteyim
Aslına bakarsan kul seçmeli yolunu
Benim yolum umut vermedi
Kus defteri kapatıp gerçekleri
Zulüm etmeye hazır buz mavisi
Şehrin kokusu nüfuz etti bedenime zihnime rutubetli
Maddiyat mı tek husumet ki
Gerçek değil gördüğün suretti
Eskide kaldı çöplüğünden izler
Silindi adın gömleğimdeki
Tek başımayım bu kocaman şehirde
Metropolde çok kısar cebimden
Sık dişini sabrı sınar şekilde
Fısılda kısıkça kral peşimde!
Bilmem ki hangi şehir benim
Bak hiç bir yerde yok değirmenim
Gidene uzun süre gelir geri dedimsede
Böylesine ekilmemiştim
Çekingenim biraz tekin değil
Bu sokak elim belim bağlanır tokat gibi vurur yüzüme
Belirlenir bu savaş anladım hiç sevilmemiştim