Горлэшеп яшик

Караңгы көннәрдә, йолдызсыз төннәрдә
Тормышның шәме сунеп барганда.
Дуслар кулын суза, кайгы җиңел уза,
Җылы сүзләре дәва кунелгэ.
Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!
Дәртле җырлар булып, йөрәгемә тулып,
Ташыганда бәхетем-шатлыгым.
Дусларга өләшсәм, сер итеп серләшсәм,
Арта минем күңелем сафлыгы.
Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Тормыш бакчамдагы сайрар кошларым!
Хәсрәт килгәндә, язмышта көлгәндә,
Дусның чыны-ялганы сынала.
Биешеп-җырлашып, яшик без гөрләшеп,
Ут уйнатып бергәләп дөньяда!
Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Тормыш бакчамдагы сайрар кошларым!
Эх, ярый сез бар, якын дусларым —
Гомер бакчамдагы сайрар кошларым!