Адыйшоўшым

На вашых магілах мы справім вясельле
І душы зальём старадаўнім віном.
Успомнім,
Як дні нашы ў нетры ляцелі,
Каб больш не вярнуцца ніколі ізноў.
Мы ў майскія ночы паплачам над вамі,
Раскажам вам вашы
Пачуцьці
І сны,
Як сэрца квітнее зарой і агнямі,
Як граюць жаданьні на струнах вясны.
А ў доўгія ночы зімовых ігрышчаў,
Пад дальнія скрыпкі начных палазоў
Раскажам,
Як вецер бязьлітасна сьвішча,
Цярушачы ў полі зьмярцьвелы свой боль…
Там хвойка ўпала з надломаным крыкам.
Там сьвежай крывёй пралілася зара.
На захад узьняў хтось марозныя пікі
І кліча ў бойку ўзбураны край.
Мы вучымся жыць.
Мы ствараем законы.
Мы марым аб дальняй нязнанай красе.
У бойку ідзём,
Паміраем з праклёнам,
І сьмерць нам вянкі на магілы нясе.
А можа быць, такжа
Праз слоту нядолі
Мы пойдзем,
Памром
І ня вернемся зноў.
Хтось будзе на нашых магілах вясной
Сьпяваць з захапленьнем пра шчасьце
І волю!