Efeler

Kara kara düşünmek
Benim işim değil
İşi olana da sözüm yok
Her gidene üzülmek
Benim işim değil
Üzülürüm ama lüzum yok
Kimin istediği gibi ki şu hayat
Kendi bildiğini okuyor
Hep aynı terane yıllar yılı
Bi saatten sonra sıkıyor
Efelenip efelenip gidenleri
Bir daha arama beni diyenleri
Sabahında kapımda bitenleri
Çok gördük, çok gördük