Mor

Mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, og mor, og mor
Og mor, mor e god
Ho mor ga mej liv
Og lærte mej å leve
Lærte mej å gå
Lærte mej å lese
Sørge for mej sjøl
Og sørge for å dele
Å sette øl
Og å steike svele
Ho mor lærte mej å bøte klede
Og tru på mej sjøl når ej va nede
Ho lærte mej å vere en skikkelig kar
For ej he aldri hatt en skikkelig far
Men det va aldri noken kjære mor
Å klage sej nødig det hjalp ikkje spor
Ho sa, Trygve ej serkje problemet
Bygg dej en båt visst du vil fiske krede
Mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, og mor, og mor
Og mor, mor e god
Mor ga mej både vet og statur
Ho lærte mej kultur
Ho lærte mej natur
Ho lærte mej å skille mylla
Rett og gale
Gauk og sissik
Trast og stare
Ho mor kunne monge ord
Og namna på alle fjella i kvar ein steikte fjord
Og alle blømande bloma frå syd til nord
Spelte banjo og las Baudelaire på do
Mor va gode, mor va snilde
Sjøl om ho aldri gadd å smile på bilde
Ho klaga aldri sjøl om alt va slit
Ho snakkakje drit
Ho tokikje drit
Ho tok sej en ølar
Men røyvdikje sprit
Ho dreit greit i om du
Va svart eller kvit
Om ken so va finast eller rikast
Ho behandla alle likt
Men mej aller likast
Mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, og mor, og mor (ja ho mor)
Og mor, (ja ho mor) mor e god. (ja ho mor)
Ho mor va i overflod
Ta overblikk, overarma og overmot
Men ho hadde mykje kjærleik og mjuke hud
Og hadde ingenting til overs for overtru
Nei, ho såg det ho såg
Ho truddikje på landet
Men visste kar det låg
Ho hadde berre drauma
Når ho låg og sov
Og ba om forlatelse
Men aldri om lov
Ej lærte alle disse tinga
Ej lærte ka so funka
Og ka so lindra
Å køyre rett fram
Når alle andre svinga
Ho lærte mej å vise verda
To myllafingra
Pluss ho lærte mej å skyte
Det einaste ej he lært mej sjøl
Det e å skryte
Mor va god so ho e god
Ho leve for evig gjønå mitt store ego
{Banjosolo]
Mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, og mor, og mor
Og mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, mor e god
Mor, og mor, og mor
Og mor, mor e god