Сьнег

Сьнег. Горад губляе зрок.
Крок
У змрок ад сьвятла, і зноў
Колер, як белы сьнег.
Горад твой
Стаў караблём,
Лёдам забраны ў палон.
Ты
Ведаеш пэўна як
Сьнег
Нам пакідае знак.
Ён робіць заўсёды так,
І горад твой,
Сонцам сагрэты,
Плыве па вясновай вадзе.
Але
Ці дадзена нам зразумець,
Каму
Дзячыць за цеплыню,
Што зводзіць няспынна сьнег.
Сто доўгіх дзён
Мацнейшым быў ён,
І раптам зьнікае за пяць
Цёплых дзён.