Люстэрка

Так губляю вочы блакiтныя ў чырвоным.
Застаючыся сам насам сабе незнаемы.
Не адчуваю час...
Я гляджу ў люстэрка i мераю ў iм адлегласць
Да тваiх прывiдаў, маўклiва, дзiўных дагэтуль.
Што разбуралi нас
Цiха лунае гук. Раю застацца тут.
Дзе мы супраць усiх.
Нерухома дэманы твае спяць у коме.
Гэта наш амаль новы шанец.
Дык прымай мае віншаваннi.
Так блукаюць думкi адлiгаю крадучыся
Мы даўно ня тыя з табою,
Кiм нас усе лiчаць
Зноў i таму, вiдаць,
Я малюю зоркi бясконца на яе целе
І фатаграфую ў цемры здымнай кватэры,
Каб сонца не спужаць.
Цiха лунае гук.
Раю застацца тут.
Дзе мы супраць усiх.
Нерухома дэманы твае спяць у коме.
Гэта наш амаль новы шанец.
Дык прымай мае віншаваннi.