Vrij Van Mij

Zij zit achterop en ook in mijn kop
Als groene klimop die met groeien niet stopt;
Een oerwoud maakt van mijn hoofd
En
Alles glijdt voorbij: ‘t land en de tijd
(en) de bomen langszij
Maar zij kijkt naar mij
En de zomer is heel dichtbij
Zij lijkt zo vrij van mij
Dus bij haar zijn
Doet een fijn soort pijn
We moeten hier linksaf, dan steeds maar rechtdoor
Een stuk langs het spoor, de brug onderdoor
De wind maakt mijn benen moe
Maar
Zij maakt alles goed en da’s wat ik bedoel:
Ze verlamt mijn gevoel
‘k sta in brand, maar ‘t voelt koel
Zelfs mijn tranen doen er niet toe
Oh
Zij, lijkt zo vrij van mij
Dus bij haar zijn
Doet een fijn soort pijn
Vijf voor zes op het Centraal Station
Zij stapt af en kijkt nog een keer om
«Vragen staat vrij», plaagt ze mij, maar ik weet wel beter;
Straks zit zij weer achterop, die 10 kilometer!
Zij, lijkt zo vrij van mij
Dus bij haar zijn
Doet een fijn soort pijn
Maar zij zal nooit vrij van me zijn
Want met wie ze ook vrijt
Ze blijft bij mij, voor altijd