Wydój mnie

Hej hej, wydój mnie
Hej hej, wydój mnie
W oborze, w oborze, w oborze, o Boże!
Stoisz obok drogi, pokazujesz nogi
Każdy facet we wsi chce cię wzrokiem zjeść.
Twe łaciate ciało, twoje piękne rogi,
Twoje jędrne piersi, masz ich przecież sześć
Chcę cię zabrać z pola, zabrać do chałupy
By przez resztę życia muchy ci odganiać z dupy
Dam ci ogrodzenie, piękne jak marzenie
I będziemy razem aż po życia kres
Kiedy wchodzę do obory
Od razu śmiejesz się
Ja z miłości jestem chory
Ty muczysz — wydój mnie
Ma miłości rasy Holsztyńsko-Fryzyjskiej
Musisz mi wybaczyć język mój prostacki
Maluj swe kopytka, rób to tylko dla mnie
Tylko dla mnie rób dziś swoje słynne placki
Kupię Ci kolczyki, usta pomaluję
Żebyś była piękna tak jak kwiat akacji
W nocy przy koniaku, świecach i kolacji
Poznasz razem ze mną czar inseminacji
Kiedy wchodzę do obory
Od razu śmiejesz się
Ja z miłości jestem chory
Ty muczysz — wydój mnie
Hej!
Hej!
Hej!
Hej!
Kto wybrzydza, ten nie rucha!
Kto wybrzydza, ten nie rucha!
Kto wybrzydza, ten nie rucha!
Kto wybrzydza, ten nie rucha!
Kiedy wchodzę do obory
Od razu śmiejesz się
Ja z miłości jestem chory
Ty muczysz — wydój mnie
Kiedy wchodzę do obory
Od razu śmiejesz się
Ja z miłości jestem chory
Ty muczysz — wydój mnie
Hej hej, wydój mnie