İbret Olsun

Tutulmuş bu dilim nedendir bilemem, sensiz mi kalmıştı gönlümde hanem,
İbret olsun bana çektiğim çilem, o yüce affınla bağışla beni.
Ne kadar şükretsem azdır bilirim gel kulum de bana ben de gelirim,
İbret olsun diye ben bu canımı uğrunda Allah’ım hemen veririm.
Dilimi susturdun kalbim konuştu, lütfunla bir daha aşka kavuştu,
Sessiz yalvarmalar senle buluştu, o yüce affınla bağışla beni.
Ne kadar şükretsem azdır bilirim gel kulum de bana ben de gelirim,
İbret olsun diye ben bu canımı uğrunda Allah’ım hemen veririm.