Чотка нам у лесе

Як у лесе мы былi ды з падругамi,
Ды з падруамi мы былi,
Ды збiралi там журавiначкi,
Бо сунiцы ўжо адыйшлi.
Раптам бачым вавёрачка скокае,
Па галiначках зрэдзь палян,
Мы за ею хутка пакрочылi,
Даць хацелi ёй мы сямян.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Чотка нам у лесе, чотка ў бару.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Чотка нам у лесе, чотка ў бару.
За вавёрачкай доўга сачылi мы,
Не заўялi, як цемра прыйшла,
Гаварыць тут адна ды з падружачак:
«Дзеўкi, бачце, ўжо ноч надыйшла!»
I пасунулiсь улева, i ўправа мы,
Злева корч, а зправа дрыгва.
Не знайсцi нам да дому трапiначкi,
Дум жахлiвых паўна галава.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Кепска нам у лесе, кепска ў бару.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Кепска нам у лесе, кепска ў бару.
Доўгi час шукалi падружачак,
А знайшлi толькi вядро,
То вядро паўно журавiначак,
«Людзi, ляньце, чыё-та бядро,
Людзi, ляньце, чыя-та каленачка,
А вунь спаднiца чыя-та ў крывыi»,
Старшыня казаў: «Дагулялiся,
Мабыць, iх ваўкi паялi.»
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.