Yangın Gecesi

Yangın gecesinde giyinmiştim
Ateş İstanbul’a bulaşmıştı
Yalnızdım, zehirdim, zehirliydim
Bütün köprülerim atılmıştı
Gemileri ellerimle batırmıştım
İstanbul nefes nefes yanıyordu
Sen tutuşmuştun, yanıyordun
Çığlıkların kulağımdan gitmeyecek
Saçların tutuşmuştu, yanıyordu
Ateş dudaklarına bulaşmıştı
Kimsecik yangını görmüyordu
Bir damlacık su vermiyordu
Sen bir cehennemdin, yanıyordun
İstanbul bir cehennemdi, yanıyordu
Ben eski cehennemdim, yanıyordum
Şiirlerim haykırmaya başlamıştı
Duman beni boğmasa, kör etmezse
Gözlerim kör olmasa, ölmezsem
Seni görsem, suçlu gözlerini görsem
Yangın gecesinde kaybolduğunu
Başıma taş yağmasa düşmezsem
Gemiler ateş almasa, gitmezse
İstanbul yanmasa, sen yanmasan
Ben kendi kendimi yakacaktım