Evli, Mutlu, Çocuklu

Fırtına öncesi veda busesi
Gönlümün menzilinde aklın gölgesi
Ayrılık yüzünden kırdım herkesi
Şeytanın bacağını kıramıyorum
Beni mi buldu şansın böylesi
Yemin bozuyorum her pazartesi
Ayrılık yüzünden kırdım herkesi
Hayatın akışına uyamıyorum
Üzenler hep seviliyor
Sevenler hep üzülüyor
Aşka inancım azalıyor
E git gide hevesim kaçıyor
Kimler kimler yuva kuruyor
Ben niye kuramıyorum
Yazgımla kanlı bıçaklı
Kalbim hep alacaklı
Hayalim üç kelime o da şöyle;
Evli, mutlu, çocuklu